Mosterd of moerbeie?

Waar sal my geloof vandaankom?

Mosterd gee geur. Nie almal van ons hou vreeslik baie van mosterd nie, dis ʼn aangeleerde smaak.

Ek hoop ons kan so leer dink oor die musiek wat die Hervormde Kerk in eredienste gebruik: ʼn Smaak om aan gewoond te raak, maar ʼn unieke geur wat by die erediens pas, want jy kry dit nêrens anders nie as net waar gelowiges God aanbid.  Dis ons temamusiek, die klankbaan van ons geloof.

Vandag sing ons vir die eerste keer uit die nuwe versameling kerkmusiek bekend as VONKK:  Voortgesette Ontwikkeling van Kerkmusiek in die Klassieke tradisie.  Vandag gebruik ons opnames wat sang by het.  Later, wanneer ons dit eers beter ken, sal ons na net orrelbegeleidings oorslaan.

Hierdie is saad van die salvadora persica. Daar is ook ‘n bruin (of swart) variëteit. Dis na alle waarskynlikheid die mosterdsaadjie waarna Jesus in Lukas 17 verwys. Dis nie so klein soos ons mosterdkorrels ken nie, maar gegewe die grootte van die boom wat daaruit voortkom, werk die gelykenis goed.

So van mosterd gepraat, Jesus het ʼn keer geloof met mosterd vergelyk.  En met moerbeie.  Wel, eintlik met ʼn moerbeiboom.  Vandag vra ons: hoekom?

ʼn Mosterdsaadjie is wel klein, maar dis soos gif in klein botteltjies ook is, propvol potensiaal.  ʼn Mosterdsaadjie vermag uiteindelik iets oneindig groter as hyself.  Geloof ook: ʼn atoompie daarvan is al oorgenoeg. Maar wat skort dan met die “geloof” wat die dissipels dink hulle het?  Waaraan skiet hierdie “geloof” van hulle tekort?  Daar is skynbaar iets wat in geloof die deurslag gee, iets wesenliks, ʼn onmisbare bestanddeel wat die verskil maak tussen ʼn druppeltjie en ʼn hele see, ʼn klein saadjie en ʼn reuse boom, tussen niks en alles.

 

Lukas 17 : 1 tot 10.

6 Oktober 2019, NHKA Kampersrus

Koninkryk.

---