As genoeg al te veel is.
Dankbaarheid is die een woord waarmee Hervormdes ons hele lewe saamvat. Alles wat ons is en doen, is doodgewoon dankbaarheid.
Dank is ʼn respons, ʼn reaksie op ʼn gawe. ʼn Gawe kom altyd van ʼn gewer af.
Dankbaarheid is nie wat ons van nature voel nie. Ons verkies verdienste, of dat ons reg het op iets. Ons waardeer prestasie en teenprestasie. Van dank hou ons nie soveel nie, want dank impliseer afhanklikheid van iemand anders se gunste en gawes, wat ons weer laat skuldig voel. Ons haat dit. Behalwe as ons daarop kan aandring dat óns bedank word, want dan erken die dankbares darem óns goedheid. (En oor ons goedheid kan daar tog nie twyfel bestaan nie?)
Pasop! Dank kan, nes ondankbaarheid, ook sonde word, van almal dalk selfs die grootste sonde.
Die vraag is: Wanneer kom die “dankie” dan? Iewers in die omgewing van “genoeg”, sou ek sê.
Lukas 12:13-34
17 November 2019, NHKA Kampersrus
Eskatologie. Dankdiens na Nagmaal.
Lees voort “Dankie: Dank u? “ →
Jy moet ingeteken wees om kommentaar te lewer.